Skunks Zwyczajny (Mephitis mephitis)

Występowanie
Jest szeroko rozpowszechniony w Ameryce Północnej. Jego zasięg występowania rozciąga się od Oceanu Atlantyckiego do Oceanu Spokojnego, a z północy na południe: od południowych prowincji Kanady do północnego Meksyku. Zamieszkuje lasy i tereny otwarte.

Charakterystyka
Skunks to krępe zwierzę o krótkich kończynach, małej, stożkowatej głowie i długim, mocno owłosionym ogonie. Mierzą od 52 do 77 centymetrów całkowitej długości ciała i zwykle ważą 1,8–4,5 kg. Wzory umaszczenia futra są bardzo zróżnicowane, ale zazwyczaj składają się z czarnej podstawy z białym paskiem rozciągającym się od głowy, który dzieli się wzdłuż ramion, kontynuując wzdłuż boków do zadu i ogona. Czasami występują mutacje w kolorze brązowym lub kremowym. Jest aktywny o zmierzchu i w nocy. W północnym obszarze występowania zimą zapada w letarg. W jednej norze zwykle zimuje kilka samic w towarzystwie jednego samca.

Rozmnażanie
Dojrzałość płciową osiągają w pierwszym roku życia.  Ciąża trwa 2-3 miesiące. Samica rodzi od 2 do 10 młodych. Młode rodzą się ślepe i nagie, początkowo są zależne od matki. Samica karmi młode mlekiem do dwóch miesięcy. Między 6 a 12 miesiącem młode staja się niezależne.

Odżywianie
W głównej mierzę żywią się bezkręgowcami (owadami i ich larwami, skorupiakami, pierścienicami) oraz zwierzętami kręgowymi (rybami, płazami, gadami, ptakami oraz drobnymi ssakami). Swoją dietę uzupełniają pokarmem roślinnym (nasionami i owocami) i padliną.

Ciekawostki
Skunks może wystrzelić cuchnącą substancję na odległość 6 m. Człowiek czuje zapach skunksa już z odległości 1 km!
Skunks jest łatwy do oswojenia i w XIX wieku często trzymano go w stodołach, aby zabijał szczury i myszy.