Nieświszczuk Czarnoogonowy (Cynomys ludovicianus)

Występowanie
W naturze zamieszkują pas ciągnący się przez środkowe Stany Zjednoczone od kanadyjskiej prowincji Saskatchewan po meksykański stan Coahuila.

Charakterystyka
Piesek preriowy czarnoogonowy to wiewiórka ziemna o krępym, zwartym pokroju ciała, krótkich dobrze umięśnionych łapach zakończonych mocnymi niechowającymi się pazurami, grubej szyi i stosunkowo małej, owalnej głowie. Okrywa włosowa jest rudo – płowa, z jasnym włosem na podbrzuszu i ciemnym zakończeniem ogona. Widoczny jest dymorfizm płciowy – samce na ogół są większe od samic. Przeciętna wielkość samców to 35-42 cm, samic 33-40 cm.
Żyją w koloniach liczących nawet kilka tysięcy osobników. Kopią ogromne nory pełne skomplikowanych podziemnych korytarzy.

Rozmnażanie
Dojrzałość płciową osiągają w wieku 14-15 miesięcy. Ciąża trwa 28-32 dni. Samica rodzi od 2 do 10 nagich i ślepych młodych, które pierwszy miesiąc swojego życia spędzają w norze. Samice pozostają w rodzinnych grupach przez całe życie. Samce przed ukończeniem 2 roku życia opuszczają stado i zakładają własne rodziny na obrzeżach kolonii.

Odżywianie
Zjadają głównie trawę, korzenie, nasiona i liście roślin zielnych.

Ciekawostki
Nieświszczuki mają system komunikacji, który ostrzega innych mieszkańców ich kolonii o niebezpieczeństwie. Różne dźwięki identyfikują różne drapieżniki, takie jak jastrzębie, sowy, orły, kruki, kojoty, borsuki, fretki i węże. 
Nieświszczuki mają bardzo silny instynkt terytorialny i instynkt wspólnoty. Większość czynności wykonują razem. Często można widzieć całe stado zajęte zbieraniem suchych traw na gniazdo, gromadzeniem pożywienia, bronieniem terytorium czy opieką nad młodymi.