Jeżozwierz Indyjski (Hystrix indica)

Występowanie
Gatunek ten zamieszkuje południowo-zachodnią Azję. Dobrze przystosowuje się do różnych środowisk. Występuje w zaroślach, na łąkach, w lasach, jednak najchętniej wybiera skaliste zbocza gór. W Himalajach można go spotkać na wysokości do 2400 m.

Charakterystyka
Gryzoń z rodziny jeżozwierzowatych. Prowadzi nocny tryb życia, dnie spędza w norach, które sam kopie. Długość ciała dorosłego osobnika to 80-90 cm, zaś masa ciała sięga nawet 18 kg. Ma krępą budowę ciała i krótkie kończyny.

Ciało ma kolor brunatny, a włosy wierzchniej części, przekształcone w kolce o długości do 30 cm, przechodzą z brunatnego lub czarnego w biały. Ogon pokryty jest krótszymi kolcami, wśród nich są też dłuższe, puste, grzechoczące, które służą do odstraszania potencjalnych drapieżników.

Rozmnażanie
Jeżozwierze wyróżnia dość ciekawy rytuał godowy. Najpierw samiec wykopuje ogromną norę, której wielkość ma zaimponować samicy. Następnie przechadza się przed samicą, potrząsa kolcami i spryskuje ją moczem. Jeśli zaakceptuje ona samca, to wywija ogon i pozwala na kopulację. Młode rodzą się raz w roku – od jednego do czterech, po około 150 dniach ciąży. Przychodzą na świat z otwartymi oczami oraz miękkimi kolcami, które twardnieją w ciągu kilku tygodni.

W środowisku naturalnym średnia długość życia jeżozwierzy wynosi do 7 lat, natomiast w ogrodach zoologicznych dożywają nawet 27 lat.

Odżywianie
Żywi się głównie pokarmem roślinnym np. owocami, korzonkami i zbożem. W poszukiwaniu niezbędnych minerałów (np. wapnia), swoją dietę uzupełniają żując kości.

Ciekawostki
W momencie zagrożenia jeżozwierz odwraca się tyłem, stawia kolce, grzechocze nimi i odstrasza napastnika, kiedy to nie skutkuje, atakuje tyłem lub bokiem ciała. Kolce są ostre, łatwo wbijają się w ciało, a na ich końcach znajdują się ząbki lub małe harpuny, które utrudniają ich usunięcie.