Bażant Srebrzysty
(Lophura nycthemera) 

Występowanie
Naturalnym środowiskiem występowania bażanta srebrzystego jest południowo-wschodnia Azja, Chiny, Wietnam, Birma i Tajlandia. Obecnie są powszechne w hobbystycznych hodowlach ptaków ozdobnych i ogrodach zoologicznych na całym świecie.

Charakterystyka
Długość ciała bażantów srebrzystych wynosi około 100cm. Samce są bardzo charakterystycznie ubarwione. Grzbiet, tylna część szyi, efektowny ogon oraz skrzydła są białe. Na piórach skrzydeł i ogona występuje czarny rysunek na zakończeniach lotek. Spód ciała oraz górna partia ud są pokryte piórami czarnymi z metalicznym- niebieskawym połyskiem. Na głowie występuje długi czarny czub. Samice mają mniej efektowne ubarwione. Są brązowo-szare, na skrzydłach i grzbiecie występuje prążkowanie.

Rozmnażanie
Najczęściej terytorium jednego samca zamieszkują 3-4 samice. Gniazda zakładają w krzakach lub wysokiej trawie pod starymi pniami drzew, wygrzebując dołek, wyścielają go drobnymi gałązkami i trawą. Kura znosi 12-16 jasno brązowych jaj, delikatnie nakropionych białymi plamkami. Po 25 dniowym okresie wysiadywania, wykluwają się młode, które pozostają pod opieką matki.

Odżywianie
W naturalnych warunkach bażanty żywią się młodymi pędami roślin, owocami leśnymi, nasionami, drobnymi owadami, płazami i gadami. W warunkach hodowlanych część pokarmu ptaki zdobywają samodzielnie, ale ze względu na zamknięte terytorium zdobywanie paszy na własną rękę może być utrudnione, dlatego ich dieta wzbogacana jest gotowymi paszami dla bażantów i drobiu.

Ciekawostki
Historia tego gatunku sięga czasów starożytnych, można je spotkać w chińskiej literaturze i sztuce. Opisywano je jako święte ptaki, którym należy się oddawanie czci. W europejskiej literaturze można znaleźć o nich wzmianki już z początku XIX wieku.